Nederlands Dagblad (23 mei 2015)
Een ander paspoort
Voor het ND schrijf ik een paar keer per jaar een column in de rubriek Sporen. Op zoek naar sporen van Gods koninkrijk. Deze keer: een ander paspoort.
- Lees ook: Het occulte denken van de nazi's (Trouw)
Deze week hebben we Mo gedoopt, in een opvouwzwembad. Mo is een Koerdische man van een jaar of 35, uit Irak. Hij woont al jaren in een flatje bij ons in de wijk. Hij heeft geen verblijfsvergunning en zit al een paar jaar depressief thuis zonder ook maar iemand te zien. Met familie heeft hij geen contact.
Een paar maanden geleden kocht hij in een kringloopwinkel een tas. Maar helaas zat daar geen hengsel aan. Toen hij een keer langs de weggeefwinkel liep – een buurtproject van ons – bedacht hij dat hij misschien wel iets kon vinden dat hij als hengsel kon gebruiken. Hij stapte naar binnen en warempel, daar lag een hengsel. Sterker nog: het hengsel dat precies bij zijn tas hoorde! Hoeveel kost dat, vroeg hij. O, niets, was het antwoord, je mag het meenemen, en alle andere dingen zijn ook gratis. Mo was perplex.
Hij raakte aan de praat met een Iraanse vrijwilliger in onze winkel. Die bleek christen te zijn. Dat vond Mo wel intrigerend. De mensen die hem in zijn leven hadden geholpen waren ook meestal christenen geweest. Hij had op internet al eens gezocht wat christenen geloven, want de islam waar hij mee was opgevoed had hij al eerder afgezworen. Niet stelen, niet liegen, niet moorden, zegt de Koran, maar waarom doen zoveel moslims in zijn land dat dan? Het klopte gewoon niet.
Volgens Mo was het geen toeval dat hij op zoek was gegaan naar het hengsel. Hij besloot al snel dat hij ook bij Jezus wil horen. Met dank aan extremistische moslims in zijn land. En met dank aan zijn nieuwe Iraanse vriend, die hem meteen meenam naar vieringen, feestjes en bijbelavonden. Hij begon steeds meer te stralen, dat kon je zien. Hij had voor het eerst weer familie, zei hij.
Tijdens de doopviering lazen we de brief aan de Efeziërs, waarin Paulus schrijft dat Jezus ons een nieuw burgerschap wil geven, een burgerschap van de hemel. Met hemel bedoelt Paulus niet "het hiernamaals", zoals mensen soms denken, maar een realiteit die nu al bestaat, ook al kunnen wij die niet zien. Het is de realiteit waar God is, en vanwaaruit Jezus zijn koningschap uitoefent over de aarde. Daarom was Hemelvaart ook zo'n feest, vorige week: op die dag besteeg Jezus zijn troon en daarmee is zijn regering aangevangen!
Het is soms bijna niet te geloven, met alle ellende in deze wereld. Koning Jezus gelooft echter in vrijheid. Hij wil ons vrijwillig laten kiezen voor zijn bestuur. Hij gebruikt geen bommen om ons met "shock and awe" te dwingen tot vrijheid, zoals Amerika en Europa probeerden in Irak, het land van Mo. Koning Jezus fluistert alleen maar: "Luister naar Mij, dan word je vrij." Het is onze taak om dit door te fluisteren. Eigenlijk worden we ambassadeurs van de nieuwe Koning, wanneer we het hemelse staatsburgerschap aannemen. Ook al wonen we fysiek nog in de opstandige provincie die Aarde heet.
Een aards paspoort heeft Mo niet, maar vorige week heeft hij een nieuw staatsburgerschap gekregen. Hij is meteen ambassadeur geworden.
Meer sporen?
Lees hier mijn oudere bijdragen in deze rubriek.
Gerelateerde artikelen
- De Bruderhof (3) - Jutta en Detlef (Karavaan der Zotten)
- De Bruderhof (1) - Een dorp zonder geld (Karavaan der Zotten)
- Tegeltuinen, Jacques Ellul en de invloed van techniek (podcasts)
- Oorlog is hel (Karavaan der Zotten)
- Vrije ruimte uithakken (Karavaan der Zotten)
Gebruikte Tags: geloof, overvecht, sporen