Nederlands Dagblad (10 november 2018)
De meest onderschatte kracht in de geschiedenis
Terwijl ik een handje goedkope pinda’s neem, kijk ik de groep eens rond. Wat een maffe mix mensen zit hier weer bij elkaar. Een Marokkaanse man, al jaren kind aan huis, vertelt een mop waar hij – zoals gewoonlijk – alleen zelf om moet schaterlachen. Een 75-jarige Amerikaan, die elke week onze planten bewatert, creëert een overstroming op de vensterbank.
- Lees ook: Het occulte denken van de nazi's (Trouw)
Intussen wordt de afwas gedaan door een Iraniër die ooit bokskampioen was in zijn land en nu alleen nog voor Jezus wil leven, samen met een Afrikaanse vrouw, die politiecommissaris was maar hierheen moest vluchten omdat ze niet wilde meewerken aan stembusfraude. Kortom, het is weer een onwaarschijnlijke club mensen. En dan heb ik het nog niet eens over de Nederlanders.
Wat doen die mensen hier? Wat doe ík hier? ‘Nobel’, vinden sommige mensen, ‘idealistisch van je.’ Nou, ik kan je vertellen, op idealisme of nobelheid kun je niet lang teren. Er is maar één reden dat ik vandaag op de wekelijkse open avond van ons huis ben, en dat is dat het er leuk is. Ik wil graag bij mijn vrienden zijn. Vanavond gaan we samen film kijken.
Vriendschap is de meest onderschatte kracht in de wereld. Vriendschap verandert de wereld, de stad, de wijk. Als ik rondkijk in onze wijk, naar de mensen van de kerk (en daar omheen) waar we samen mee leven en plannen mee maken, dan zie ik dat er veel wordt georganiseerd, maar de motor waar dat alles op draait is toch vooral vriendschap. Mensen doen dit omdat ze het goed hebben samen. Vriendschap is de basis van alles, en het enige vernieuwende is wellicht dat we bewust een open vriendengroep willen waar ook nieuwe mensen zich thuis voelen.
Dat is echt niet altijd makkelijk. Vriendschap is moeilijk. Vertrouwen is moeilijk. Vooral als je veel hebt meegemaakt in je leven. En ook als goed bent in vriendschap, blijft het ingewikkeld om andere mensen te begrijpen, vooral als ze van ver komen. Het blijft werken. Maar wat er bloeit, bloeit door vriendschap.
Lees hier meer columns in de rubriek Sporen
Ik denk aan een liedje van De Dijk. ‘ Natuurlijk zijn er oorlogen, misdaden en aanslagen / Is er moord en doodslag, om handel en geld / Maar kijk om je heen / Wij zijn er ook nog / En wij zijn met de meesten! Met mensen die snappen hoe je als vriend / door de verschillen heen over de grenzen / elkaar recht in de ogen kunt zien.
Wat nu als die vriendschap, die zo moeilijk is, maar ook zo gratis, die kracht die je kunt vermeerderen door te delen, die arme en eenvoudige mensen soms veel beter begrijpen, heel dicht bij de kern komt van wat de liefde is waar Jezus het over heeft?
En nog meer: wat nu als dit ook de kern is van Gods liefde voor ons? Dat God niet van ons houdt als een strenge meester die ons grootmoedig tolereert, ook al zijn we snotjochies, maar als iemand die graag met ons wil zijn, omdat hij dat leuk vindt? Dat zou echt een kracht zijn die de wereld kan veranderen.
Gerelateerde artikelen
- 'Gastvrijheid mag je nooit uitbesteden' (overig)
- Theo Maassen en Thomas Hertog over de kosmos (De Groene Amsterdammer)
- ‘Materie? Die bestaat alleen in onze geest’ (De Groene Amsterdammer)
- Staan in de wereld van nu (overig)
- Als mannen huilen (Karavaan der Zotten)
Gebruikte Tags: geloof, overvecht, sporen