Nobiles (mei 2008)
Buurten bij de baas - William Schonewille
Frank en Freek zijn op zoek naar de mens achter de manager. Deze keer: William Schonewille (33), bestuursvoorzitter van BarentsKrans. Wat zou je aan jezelf willen veranderen? Ben je thuis ook advocaat?
- Lees ook: Buurten bij de baas - Eppo van Berckelaer (Nobiles)
We staan in de Haagse Parkstraat, op een steenworp afstand van het prachtige Plein 1813. Het kantoor van BarentsKrans bestaat uit vijf aaneengesloten panden, waarvan de authentieke elementen van een voormalige bank het meest tot de verbeelding spreken. Vooral van de gigantische kluis in de kelder, die tegenwoordig dienst doet als archief, zijn we onder de indruk. Op de kamer van William Schonewille staat ook een kluis. Een Frans apparaat uit 1813.
Bewaar je daar al je geheime documenten in?
Nee, deze kluis is voor de sier, hij weegt ook maar negentig kilo. Dat was het beste dat ze toen hadden. Ik ben advocaat en econoom en ik zocht iets voor mijn kantoor dat daar bij paste. Een oude Franse kluis, dat vind ik wel stijlvol.
Je bent bekend geworden door de Dexia-zaak, lazen we, maar waar ging dat ook al weer over?
Dexia belegde met geleend geld, waarbij het de beleggers niet goed informeerde over de enorme risico's die ze liepen. De ontevreden aandeelhouders hebben uiteindelijk een miljard euro gekregen. Best een grote zaak dus. En het werk gaat door, want er zijn nog steeds gedupeerde aandeelhouders die verder procederen.
Wat is de grootste kat die je zelf ooit in een zak gekocht hebt?
Dat was m'n eerste auto. De motor lag in de soep, hij verbruikte meer dan een liter olie per 400 kilometer. Maar volgens de dealer lag het niet aan hem, dus ik kon fluiten naar mijn geld.
Moet je als advocaat gelijk hebben of je gelijk halen?
Je gelijk halen. Het gaat niet om de objectieve waarheid, maar om de waarheid zoals de rechter die bepaalt.
Irriteert een advocaat zich aan mensen die niet logisch kunnen denken?
Nee, want emoties spelen per definitie een grote rol bij mensen die bezig zijn met een rechtzaak. Het maakt sowieso niet uit of iemand wel of niet prettig in de omgang is. Je moet je niet te veel met ze identificeren. Ik ben niet mijn cliënt. Iemand die niet sympathiek is, kan ook enorm bedonderd zijn.
Je bent 33 en nu al bestuursvoorzitter van een heel kantoor. Waarom ben je zo goed?
Ik vind vooral mijn werk leuk. En ik ben geïnteresseerd in mensen. Ik ben op de goede momenten een goede zaak tegengekomen, maar of dat geluk is of talent, dat mogen anderen over me zeggen.
Speel je het liefste stand-up comedy of een bloedige tragedie van Shakespeare?
Stand-up comedy, denk ik, maar ik weet niet of ik het kan, hoor. Humor vind ik wel belangrijk, maar instant - dat is heel moeilijk.
Hebben jullie geen practical jokes hier op kantoor? Is je deur nooit weggehaald?
Nee, dat is nooit gebeurd. Er wordt wel gelachen hoor, maar een advocatenkantoor is natuuurlijk wel een serieuze bezigheid. We zijn een kennisorganisatie.
Zeg eens iets positiefs over Bush.
Hij heeft oog voor het buitenland, is niet blind voor wat er over de grenzen van Amerika gebeurt. Daardoor heeft hij trouwens niet veel oog voor binnenlandse problemen, maar dat is niet positief meer, sorry.
Waar geef je te makkelijk geld aan uit?
Tja, waar niet aan? Aan alles. Defensie, bijvoorbeeld.
Eh?
O, ik dacht dat je Bush bedoelde. Ikzelf? Ik koop misschien wat veel boeken. Maar eigenlijk ben ik een enorme krentenkakker.
Lijk je op je moeder?
Ja. Ik ben een pietje precies, geïnteresseerd, en de dominante factor in het gezin. Dat ben ik ook, als het gaat om financiën. Ten aanzien van de opvoeding van mijn twee kinderen heeft mijn vrouw volledig de broek aan. Zij werkt drie dagen. Maar ze lijkt niet op mijn moeder, integendeel! Maar dat was de vraag niet.
Ben je thuis ook advocaat?
Ja! Advocaat ben je 24 uur per dag. En mijn vrouw is ook jurist, dus als we ruzie hebben dan vechten we dat met pleidooien uit.
Heb je ooit overwogen om huisman te worden?
Nee, dat niet, maar wel om minder te werken. Dat lukte echter niet, dat gaat in de advocatuur helaas ten koste van de kwaliteit. Maar ik wil niet die enge stereotype vader worden die op zondag het vlees snijdt. Ik probeer met enige regelmaat - ik kan wel zeggen: met grote regelmaat - thuis te eten. Ik begin soms om vijf uur 's ochtends zodat ik op tijd thuis kan zijn. In elk geval voor half acht. 's Avonds heb ik dan wel weer afspraken. Alleen in het weekend werk ik niet.
Zo, dat is een joekel van een werkweek.
Zestig, zeventig uur. Daar zitten natuurlijk ook twee dagen per week bij die ik besteed aan mijn werk als bestuursvoorzitter.
Geen tijd voor hobby's.
Nou, jawel, ik rijd paard. Op het strand, of op de manege. Niet heel regelmatig, maar vanavond ga ik weer. Heerlijk.
Wat zou je aan jezelf willen veranderen?
Ik zou wel wat meer rust willen hebben, meer innerlijke rust. Ik kan ontzettend slecht stil zitten.
En over dertig jaar, wat doe je dan?
Dan ga ik al weer bijna met pensioen. Ik wil na mijn actieve carrière in ieder geval meer maatschappelijke dingen doen. Financieel advies, in een bestuur, dat soort dingen. Daar heb ik nu amper tijd voor.
Gerelateerde artikelen
- Buurten bij de baas - René van der Bruggen (Nobiles)
- Buurten bij de baas - John Halmans (Nobiles)
- Buurten bij de baas - Erwin van der Valk (Nobiles)
- Buurten bij de baas - Andrew Hooke (Nobiles)
- Buurten bij de baas - Matthijs Bierman (Nobiles)
Gebruikte Tags: bazen