Amsterdam-Zuidoost, de Haagse Schilderswijk, Kruiskamp in Amersfoort, Hatert in Nijmegen, Rivierenwijk in Deventer. Waarom zitten er zoveel mensen thuis die wel degelijk wat kunnen? Ik heb onderzoek gedaan in mijn eigen wijk, Utrecht Overvecht, om daar te stuiten op een wijdverbreid fenomeen: de overbodige klasse.
Met het oog op de verkiezingen peilde ik voor de Groene Amsterdammer de stemming in Lunetten. Er is namelijk iets bijzonders aan de hand in deze rustige wijk van Utrecht: iedereen heeft blijkbaar met elkaar afgesproken dat er alleen maar op GroenLinks gestemd gaat worden.
Lunetten, de onontdekte parel van Utrecht.
>> meer...
Politiek gebeurt niet alleen plaats in Den Haag, maar op straat. Alleen zien we het pas als onze verbeelding wordt geprikkeld. Huub Dijstelbloem, filosoof van het Center for Public Imagination, over de macht van de verbeelding en de verbeelding van de macht.
Hoe kunnen kunstenaars helpen om de nieuwe, technologische wereld te verbeelden en te begrijpen? Met commentaar van filosoof Huub Dijstelbloem.
Bijzondere toekomstwoorden komen hier, op een doordeweekse avond, tussen een Koerd, een Marokkaan, een Syriër en twee kaaskoppen, recht voor onze neus uit.
In de cocon van onze geklimatiseerde auto, of in de trein met onze ogen gericht op onze Facebookvrienden, gaan we naar ons werk of onze opleiding. We doen onze boodschappen in winkels waar paspoppen synthetische kleding aanprijzen, waar glimmende etalages reclame maken voor gezonde groenten in mooi gedesignde plastic zakjes. Terwijl de magnetron ons eten afmaakt, ploffen we neer voor een scherm. Om te ontspannen van een dag lang werken aan e-mailtjes, vergaderpunten, conceptvoorstellen, beleidsplannen en andere dingen je niet kunt aanraken.
Ons leven speelt zich meer en meer af in een technische werkelijkheid.
>> meer...
Landbouw en natuur staan vaak tegenover elkaar. Wat als ze elkaar zouden versterken? Een nieuwe beweging, gepersonifieerd door de Amerikaanse boer Joel Salatin, pleit voor natuurinclusieve landbouw, wat meer betekent dan biologisch.
De Hongaars-Joodse filosoof Agnes Heller, als kind gevlucht voor de nazi’s, maakt zich niet zoveel zorgen om nieuwe wereldleiders als Trump. In haar lange leven ontdekte ze de oerzonde van de mens: het verlangen om een ideale samenleving te scheppen.
Een kleine club multinationals verhandelt vrijwel al onze grondstoffen voor voedsel. Bijna niemand kent ze, maar we zijn er wel afhankelijk van. Ze staan bekend als 'de ABCD'.
Voor de Groene Amsterdammer onderzocht ik hoe ze te werk gaan en of er nog risico's zitten aan deze machtsconcentratie.
Steeds meer mensen ontdekken het: managers zijn duur en maken de boel nodeloos ingewikkeld. We kunnen ze maar beter helemaal afschaffen. Als iedereen nu een beetje de baas wordt, wordt ons werk stukken leuker.
De belangrijkste factor voor het goed terechtkomen van jongeren is een goede relatie tussen de ouders, blijkt uit veel onderzoek. In mijn eigen wijk, Overvecht, is dat echter een groot probleem. Hoe goed relaties zijn kan ik niet meten, maar het aantal echtscheidingen ligt heel hoog en één op de drie huishoudens (een record in de stad) mist zelfs een ouder. Vooral vaders zijn vaak gevlogen.
Dit is een drama, zou je zeggen. Toch lees ik in alle stukken over onderwijs, integratie, armoede, religie of arbeidskansen eigenlijk nooit dat vaders en moeders voor hun relatie zouden moeten zorgen.
Klopt mijn beeld? Is dit wel of niet een blinde vlek? En waarom is de situatie in Overvecht zoals ze is? Hoort een man hier überhaupt wel eens dat hij beter niet vreemd kan gaan (zoals hij ook leert hoe hij een condoom moet omdoen) of is dat ouderwets?
Ik doe dit onderzoek voor het weekblad De Groene Amsterdammer. Ideeën en observaties zijn van harte welkom, ook over hoe specifieke (sub)culturen hiermee omgaan.
Op dit moment werk ik niet aan één onderzoek, maar doe ik een heleboel verschillende dingen tegelijk. Voedselhandel, boskap, de economie van Overvecht, een 87-jarige filosofe, een dominee in Bagdad, en nog veel meer.
